کراوات مد هندسی میکرو فیبر پلی استر ابریشم ژاکارد

می توان گفت کراوات و کت و شلوار برادر دوقلو هستند.تولید و توسعه کراوات ارتباط تنگاتنگی با تغییرات لباس مردانه در اروپا در قرن هفدهم دارد.مردان اروپایی قرن هفدهمی از شلوار، گوشواره، پیراهن‌های گلدار، مخمل، و مدل موی فر با کلاه کوچکی استفاده می‌کردند که با یک چوب حاشیه‌دار در مراسم سلام بلند می‌شد.پیراهن در داخل به عنوان لباس زیر پوشیده می شود، یقه آن کاملاً آراسته است، یقه بلند دارای دایره توری است، یقه آن با روکش های زیبا گلدوزی شده، یقه تا شده و به شکل اکلیل تا شده و این یقه ها نمایان است.، از روی کت قابل مشاهده است.روی پیراهن یک جلیقه بود، سپس یک کت کوتاه، جوراب ساق بلند و شلوار تنگ.این نوع لباس‌های پر زرق و برق در آن زمان در میان بزرگان شیک‌تر بود.این لباس زنانه و ظریف بود و یک لباس مردانه معمولی به سبک روکوکو بود.مردانی که این نوع لباس ها را می پوشند «تنها با زنان متفاوت هستند زیرا چرخ نخ ریسی ندارند».در آن زمان، تلاش‌های مختلفی برای تغییر لباس مردان انجام شد، اما نتایج بی‌ثمر بود. تا انقلاب بورژوازی فرانسه در قرن 18 بود که زندگی اشراف در دربار به پایان رسید و مردان از زیبایی چشم پوشی کردند. لباس ها را به لباس های ساده و ساده تبدیل کردند.در آن زمان، لباس های امپراتوری شبیه به سبک تاکسیدو رایج بود: قسمت بالا کمر بلند، دامن به طور طبیعی آویزان، یقه بزرگ با آستین های فانوس اضافه شده بود، و لباس کمی زیر سینه بود.کراوات ابریشمی مشکی یا پاپیون.کراوات به شکل روسری است که از کتان سفید، پنبه، ابریشم و... دو بار دور گردن می پیچند و جلوی یقه آن را ضربدری می کنند و سپس آویزان می کنند یا به پاپیون می بندند.این را می‌توان در رمان فرانسوی «کراوات» دید: «یقه کت سبز تیره‌اش خیلی بلند بود، جلیقه بنفش نانجینگ به تن داشت و یک کراوات ابریشمی مشکی پهن سه بار دور گردنش پیچیده بود».گفته می شود که شاعر بایرون در مورد نحوه بستن کراوات بسیار خاص بود.تا زمانی که او حالت رضایت بخشی داشت، کراوات هایی که دور انداخته شده بودند مانند کوه روی هم انباشته شده بودند.در آن زمان زنان نیز کراوات می بستند.پرنسس آن دوست داشت نوارهای مشکی و کراوات توری را برای ایجاد پاپیون های زیبا و منحصر به فرد ترکیب کند.